"Osaczona" Pola Roxa

Cześć,

Pod koniec marca premierę miała książka Osaczona. Jest to książka wydana przez przez Grupę Wydawniczą Foksal. Autorka ukrywa się pod pseudonimem (Pola Roxa). W Polsce coraz częściej dochodzi do sytuacji, w których autor boi (lub wstydzi) się wydać książkę pod swoim nazwiskiem. Czy w tym przypadku taka ostrożność była konieczna?

Zarys fabuły 

Osaczona to historia Karoliny, która ma unormowane, stabilne i tak na prawdę nudne życie. Życie, które wiedzie większość zamężnych i ustatkowanych  kobiet. Jest już kilka lat po ślubie, pracuje w korporacji, jej dni są przewidywalne aż do bólu, a do tego wieje nudą w jej małżeństwie. W pewnym momencie dochodzi do wniosku, że z mężem łączy ją jedynie kredyt hipoteczny. Okazuje się jednak, że to nie jedyna ich wspólna rzecz... Będąc w psychicznym dołku, wystawiona przez przyjaciółkę decyduje się na samotny wakacyjny wyjazd, gdzie poznaje Waldka i się w nim zakochuje. Chcąc być jednak wierną mężowi, ucina zaloty i postanawia zapomnieć o mężczyźnie. Do czasu, gdy odkrywa prawdziwą przyczynę swoich niepowodzeń.

Bohaterowie

Karolina - najzwyklejsza kobieta pod słońcem. Kobieta, która marzy o stabilnym życiu, cudownym mężu, własnym domu, karierze i.... szczęściu. Trzydziestolatka, której nagle zawalił się świat. Narratorka całej historii, która dzieli się nie tylko swoimi przeżyciami, ale również przemyśleniami i opiniami. Na początku była dla mnie nijaką postacią - ot, normalną kobieta. Dopiero potem mi zaimponowała swoją siłą i stanowczością.

Waldek - mężczyzna zagadka. Gdy poznawałam tego bohatera myślałam, że będzie całkowicie inny i całkowicie inaczej potoczą się jego losy. Przedsiębiorca, który prowadzi małą firmę transportową i cały czas jest kawalerem. Z każdą kolejną stroną książki poznajemy go z coraz to innej strony. O tym, która okaże się prawdziwa dowiadujemy się dopiero na ostatnich stronach książki.

Moje przemyślenia

Czy autorka powinna się ukrywać pod pseudonimem? Po tym jaka nagonka jest na Blankę Lipińską i inne autorki piszące romanse/erotyki stwierdzam, że tak. Ta historia jest tak bardzo nierealna, a bohaterowie w części tak niecodzienni, że bez wątpienia Osaczona może stać obok 365 dni.Opisana historia (moim zdaniem) nie ma możliwości, aby być prawdziwą, dlatego śmiało można napisać, że Pola Roxa nie zatrzymywała swojej wyobraźni. Niestety to doprowadziło do tego, że opowieść Karoliny od pewnego momentu jest... absurdalna. 
Czytelnicy często oceniają autora po jego dziele. Zapominają, że książka to zazwyczaj tylko i wyłącznie fikcja literacka. Szczególnie jeśli sięgamy po beletrystykę. Z tego powodu uważam, że autorka podjęła dobrą decyzję - ta książka zdecydowanie powinna by wydana pod pseudonimem, aby uchronić autorkę przed hejtem.

Moja ocena

7/10 - w miarę dobra książka. Pomimo całego absurdu, który w pewnym momencie pojawia się (i nie chce zniknąć) w Osaczonej nie można ukrywać, że książkę czyta się bardzo szybko, a opisywana historia jest wciągająca. Czytelnik może zauważyć, że cała historia jest dobrze zaplanowana i wszystko łączy się ze sobą. Autorka powoli podnosi zaciekawienie czytelnika i trzyma go w napięciu nie okrywając wszystkich tajemnic. Gdy ma się wrażenie, że już wszystko zostało napisane i przeczytane, a życie głównej bohaterki wraca do normy... autorka ponownie zaskakuje. Można zapytać, dlaczego oceniam tę książkę na 7, skoro jest tak dobra? Niestety... wielkość absurdu, który pojawia się w niektórych opisywanych sytuacjach jest (jak dla mnie) nie do zapomnienia. Mimo, że to tylko fikcja literacka. Trzeba jednak pamiętać, że nie jest to fantastyka, a powieść obyczajowa. 

Podsumowanie

Dla kogo jest ta książka? Zdecydowanie dla osób pełnoletnich, ale (mimo wszystko) młodych. Nie polecam tej książki osobom starszym (+60). Dlaczego? Właściwie jedynie na podstawie słów mojej babci (która jako pierwsza przeczytała Osaczoną): "Eee... To jakaś książka dla Was - młodych. Nic ciekawego". Bo co może być ciekawego i odkrywczego dla kobiety 80+? ;)
Książka idealna na spokojny wieczór z lampką wina w ręku :) 

Autor: Pola Roxa

Tytuł: Osaczona

Wydawnictwo: Lipstick Books (Grupa Wydawnicza Foksal)

Premiera: 25.03.2020

Liczba stron: 381

Bohaterowie: Karolina, Waldek

Za egzemplarz próbny do recenzji dziękuję wydawnictwu.

Czytaj więcej »

"Chłopiec" Zbigniew Zyśk

Cześć,

zapraszam na recenzję książki Zbigniewa Zyśk "Chłopiec". Thrilleru wydanego przez wydawnictwo Oficynka. Mrocznego dzieła o złych wyborach w złym świecie. Jak bardzo mroczny może być świat? A jak bardzo złe mogą być wybory głównego bohatera? Aby się przekonać - konieczne jest przeczytanie tej książki. Ja mogę Wam jedynie napisać, co sądzę o tej pozycji.

Zarys fabuły

Chłopiec to opowieść  Mateusza o jego życiu, demonach przeszłości oraz demonach teraźniejszości. To historia chłopaka, który nie na wszystko ma wpływ, a jeśli już może decydować - nie zawsze wybiera to, co powinien. Autor opisuje jego relacje z przyjaciółmi i kobietami oraz przygody z narkotykami, z policją, z samochodami oraz "mafią".

Bohaterowie

Mateusz - syn policjanta. Mężczyzna, który od wielu lat walczy z traumą nabytą w czasach dzieciństwa. Chłopiec pozbawiony matczynych uczuć w dzieciństwie, za to otoczony agresywnym, wymagającym i despotycznym ojcem.

Moje przemyślenia

Przedstawiona opowieść była na tyle chaotyczna, że trudno mówić tu o jakichkolwiek przemyśleniach, chociaż mogłoby być ich na prawdę sporo. Wystarczyłoby, aby autor porządnie pociągnął chociaż jeden wątek.
To już drugi thriller, który przeczytałam w ciągu miesiąca (pierwszy: Dziewczyna, którą znałaś), i drugi który nie porwał mojego serca. Zaczęłam się w końcu zastanawiać czy na pewno wiem, czym jest ten gatunek literacki i czy może nie oczekuję czegoś, czego nie powinnam. Ale jednak nie. Na Taniej Książce znajdziemy taką definicję tego gatunku:

Thriller, inaczej dreszczowiec, to utwór zaliczany do rodzaju sensacyjnego, który u odbiorcy ma wywołać dreszcze emocji. Do osiągnięcia tego wykorzystuje m.in. napięcie, tajemniczość oraz niepewność, które to ujście znajdują w nieuniknionym punkcie kulminacyjnym.

Moja ocena

3/10 - słabo. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to mniejsze niż standardowe wydanie książki - to trochę na plus. Książka nie zajmuje zbyt wiele miejsca, a także nie jest za ciężka. Dzięki temu można ją czytać (prawie) wszędzie. I niestety... na tym plusy się kończą. Chłopiec to dosyć chaotyczna opowieść głównego bohatera o swoim życiu. Można powiedzieć, że to coś a'la pamiętnik. Bohater w swojej opowieści skacze od jednego wydarzenia ze swojego życia do drugiego. Od jednej osoby, do drugiej. Wszystko jest opowiadane chronologicznie, jednak czytelnik nie ma pojęcia ile czasu pomiędzy jednym wydarzeniem, a drugim upłynęło. Dodatkowo historie dotyczą różnych osób - tu również nie ma jakiegoś schematu. O braku emocji, tajemnicy czy momentów grozy nie wspomnę. Czytając Chłopca miałam wrażenie, że książkę tę napisał nastolatek, który gdzieś miał pomysł na fabułę, ale zgubił go już w pierwszym rozdziale i nie wiedział jak z tego wyjść obronną ręką. Podsumowując: niestety nie wiem, co autor chciał przekazać czytelnikowi :( Wszystkie poważne i konkretne wątki poruszał i traktował je po macoszemu.

Podsumowanie

Dla kogo jest ta książka? Niestety nie wiem. Nie mam pojęcia, komu mogłaby ona przypaść do gustu.

Autor: Zbigniew Zyśk

Tytuł: Chłopiec

Wydawnictwo: Oficynka

Premiera: 08.07.2019

Liczba stron: 234

Bohaterowie: Mateusz

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Oficynka

Czytaj więcej »

"Iskra" Alicja Wlazło

Cześć,

zapraszam Was na recenzję kolejnej książki Alicji Wlazło: "Iskra". To drugi tom serii o Zaprzysiężonych. To co ważne! Jeżeli nie czytaliście pierwszego tomu ("Mrok") to koniecznie to nadróbcie przed przeczytaniem recenzji. Inaczej spotka Was kilka(naście) spojlerów. Tak - tę serię trzeba czytać po kolei :) Czy Iskra okaże się tak samo dobra jak Mrok? 

Zarys fabuły

Laureen przeszła próbę, dzięki czemu wraz z Sigarrem trafia na Daenion, na którym czekają na zaprzysiężenie. Czas oczekiwania wypełniony jest treningami, nauką oraz ... wrogością innych Zaprzysiężonych. Moc i siła Kalisty zamiast cieszyć, zaczynają sprawiać kłopoty i przyciągają zmartwienia. Jak długo dziewczynie uda się walczyć ze swoim przeznaczeniem? Ile można opierać się miłości? Jak wielka potrzebna jest moc, aby walczyć z chciwością, zawiścią oraz władzą? Aż wreszcie... ile trzeba zapłacić, aby móc poznać siebie, swoją przeszłość, teraźniejszość i przyszłość?

Bohaterowie

Ponownie główną bohaterką jest Laureen (Kalista). Prawie zawsze towarzyszy jej Siggar, a od czasu do czasu o kawałek uwagi upomni się Silimir. Swoją rolę w powieści ma również Nancy.

Kalista - nowe (kolejne?) wcielenie Laureen. Kobieta zapoznaje się ze swoją mocą, umiejętnościami oraz ... przeszłością. Nawiedzana jest nie tylko przez demony związane z utratą rodziny, ale również przez wizje nieznanej przeszłości. Odważna, pewna siebie, stanowcza, wojownicza. Kalista nie ucieka, lecz walczy. Próbuje dojść do prawdy, a jednocześnie chronić najbliższych. Idealna.

Siggar - opiekun, trener i ... obiekt westchnień Kalisty. Mężczyzna równie przystojny, co niebezpieczny. Bestia w ciele człowieka. Codziennie walczy i wybiera między swoją powinnością, a uczuciem, któremu nie może się poddać.

Silimir - jeden z potężniejszych magów wśród Zaprzysiężonych. Przyjaciel Siggara, trener Laureen, przyjaciel z dzieciństwa poprzedniego wcielenia Kalisty.

Nancy - pozytywna cząstka Zaprzysiężonych. Wiecznie uśmiechnięta i zarażająca uśmiechem przyjaciółka Siggara, Silimira oraz Kalisty. Tylko czy na pewno?

Moje przemyślenia

Po raz kolejny twórczość Alicji Wlazło zahacza o różne tematy. W Iskrze przeczytamy o lojalności, przyjaźni, władzy, zazdrości, miłości i ... normalności. Autorka pokazuje jak chęć posiadania władzy może wpłynąć na otoczenie oraz historię. Pokazuje również, jak ważna jest lojalność wobec przyjaciół czy współbraci. Świat przedstawiony w książce trochę przypomina mi życie w korporacji. Są osoby na stanowiskach, są osoby, które mają naturalny dar przywództwa, ale nie mają takiej roli i są osoby, które wiele by chciały, ale właściwie nic nie robią w tym zakresie lub zwyczajnie nie nadają się do tych zadań. A tak na prawdę celem nie powinna być walka o tzw. stołek tylko zrozumienie i zaakceptowanie siebie. A następnie wybranie drogi, która będzie dostosowana do możliwości, umiejętności i własnych predyspozycji.

Moja ocena

7/10 - dosyć dobra książka. Początek przygody z Iskrą był dla mnie ciężki. Jakoś tak nie potrafiłam się wciągnąć w całą historię. Nie wiem czy przeszkadzała mi większa liczba narratorów czy wielość wątków. A może brak dynamizmu w początkowych rozdziałach? Mniej więcej od połowy książki poszło już z górki :) Pomimo różnej narracji historię Kalisty czyta się bardzo szybko :) Niestety po raz kolejny jest kilka wątków nie wyjaśnionych (sny bohaterki, przebłyski świadomości, rodzina, miłość, zemsta Loary oraz Nieumarły i Potępieni). No i samo zakończenie - zdecydowanie będę czekać na kolejną część!

Podsumowanie

Ostatnio nie boję się już książek z gatunku fantastyki. Coraz chętniej po nie sięgam. Dużą zasługę w tej zmianie miał Mrok. Na szczęście Iskra tylko utwierdza mnie w tym postępowaniu :)
Dla kogo jest ta książka? Dla każdego kto ma ochotę na historię z magią w tle :) Jedynie trzeba pamiętać, aby przed przeczytaniem Iskry, wejść do Mroku ;)

Autor: Alicja Wlazło

Tytuł: Iskra

Wydawnictwo: Inanna

Liczba stron: 316

Premiera:15.02.2020

Bohaterowie: Kalista, Siggar, Silimir, Nancy

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Inanna.

Czytaj więcej »

Czytelnicze podsumowanie lutego 2020

Cześć,

nadal mam chęci, nadal zapisuję przeczytane książki, a w dodatku udało mi się znaleźć czas w odpowiednim dniu :) Zatem zapraszam na czytelnicze podsumowanie lutego 2020 roku.

Luty 2020 pomimo tego, że był dosyć ciężkim miesiącem dla mnie wyszedł dosyć dobrze pod względem czytelniczym :) Przeczytałam 8 książek, a 9 rozpoczęłam (ta... chyba już to kiedyś czytaliście, prawda?). Oto z jakimi książkami spędzałam czas w lutym:

9/2020 - Na koniec świata Ewa Maja Maćkowiak - ciepła historia, z którą bardzo przyjemnie spędziłam czas. Dzięki niej oderwałam się od rzeczywistości i mogłam zatopić w historii innych osób :) Świetna lektura, gdy za oknem wieje wiatr i nie wiadomo czy mamy wiosnę czy jesień - moja ocena: 8/10.

10/2020 - Ekorodzina Magdalena Harnatkiewicz - książka dedykowana dzieciom, ale warto, aby również dorośli ją przeczytali. Historia o Ziemi, Słońcu i Układzie Słonecznym. O tym dlaczego warto segregować śmieci oraz kim dla Nas jest Ziemia - moja ocena: 8,5/10.

11/2020 - Srebrny Łabędź Amo Jones - pierwszy tom serii Elite Kings Club. Książka, na którą trafiłam dzięki Kindze z bloga Velaris' Library. Historia, którą pochłonęłam w kilka godzin. TO JEST TO CO LUBIĘ. Chociaż, nie podejrzewałam, że historia związana z elitarną szkołą kiedykolwiek mnie zainteresuje - moja ocena: 9/10.

12/2020 - Marionetka Amo Jones - drugi tom serii Elite Kings Club. Chyba najsłabsza część serii, ale mimo to bardzo mi się podobała. Mam wrażenie, że mogłaby być jedynie połówką, a nie osobną częścią - moja ocena 6/10.

13/2020 - Tacet a mortuis Amo Jones - trzeci tom serii Elite Kings Club. Część, którą pochłonęłam dosyć szybko. Tom, w którym cała historia i tajemnica zostaje rozwiązana, jednak... równocześnie zaczyna kolejny wątek :) Autorka nie pozwoli o sobie zapomnieć i już zapowiada kolejną część - moja ocena: 7/10.

14/2020 - Nero Sarah Brianne - pierwsza część serii Made Men. Na fali zachwytu Elite Kings Club postanowiłam sięgnąć po kolejną książkę, której akcja toczy się w elitarnej szkole. Był to dobry wybór, aczkolwiek nie złapał mnie za serce tak bardzo jak "Srebrny Łabędź". Mimo to przy Nero spędziłam przyjemne chwile - moja ocena: 7/10.

15/2020 - Dziewczyna, którą znałaś Nicola Rayner - największe rozczarowanie miesiąca. Szykowałam się na historię, która będzie trzymała mnie w napięciu od pierwszej do ostatniej chwili, a dostałam zwykłe opowiadanie bez emocji - moja ocena: 5/10.

16/2020 - Na lodzie Małgorzata Falkowska - historia, która na pierwszy rzut oka nie wbija w fotel, jednak jeśli pozwolimy porwać się bohaterom i ich emocjom, to na długo pozostanie w naszej pamięci. Książka, której zakończenie było dla mnie największym zaskoczeniem miesiąca - moja ocena: 8/10.


Jak widzicie luty pod względem gatunków, które czytałam był różnorodny, a marzec zapowiada się podobnie :)

Czytaliście, którąś z tych książek?

Macie podobne, a może całkowicie inne odczucia?

Dajcie znak :) 

Czytaj więcej »

"Na lodzie" Małgorzata Falkowska

Cześć,

tym razem zapraszam Was na recenzję książki Małgorzaty Falkowskiej "Na lodzie". Premiera była 15 lutego 2020 roku. Od razu nasuwa się pytanie, czy to dobra książka na prezent walentynkowy? Czy to będzie kolejna przesłodzona miłosna historia? Sami zobaczcie :) 

Zarys fabuły

Lena jest wschodzącą polską gwiazdą jazdy figurowej na lodzie w parze. Jednak jak to w życiu bywa 3 tygodnie przed olimpiadą nieszczęśliwy wypadek dyskwalifikuje dziewczynę z zawodów, a w jej miejsce wchodzi Beata. Dziewczyna, która zajmuje jej miejsce nie tylko na lodzie, ale również w sercu partnera. Jednak to nie koniec złych wiadomości dla Leny. Aby móc podnieść się po upadku oprócz ciężkiej rehabilitacji kobieta zaczyna uczęszczać również na terapię grupową, gdzie poznaje Krzyśka. Niestety jej styl i pozerskie zachowanie nie przypada do gustu ani grupie, ani prowadzącemu terapię. Do czasu. Czy sportowy upór i siła walki pozwoli Lenie znów stanąć na nogi? Czy kobieta podniesie się z podwójnej straty? 

Bohaterowie

Lena - łyżwiarka figurowa, która zakwalifikowała się do Zimowych Igrzysk Olimpijskich. Razem z Jackiem tworzą parę nie tylko na lodzie, ale i w życiu. Dziewczyna jest bardzo zadowolona ze swojego życia oraz swoich planów na przyszłość: lód to całe jej życie. Żyje swoją pasją i dla niej. Ludzie mają dla niej drugorzędne znaczenie. Na szczęście w pewnym momencie bohaterka ulega przemianie i zdobywa całe moje serce :)
Krzysiek "Luki" - były hokeista. Mężczyzna, który wie, co to znaczy stracić swoją życiową szansę. Sportowiec, który od 2 lat walczy każdego dnia, aby wstać z łóżka i żyć dalej. A mimo to potrafi pomagać innym. Bohater, który wywołuje w człowieku mieszane uczucia: niby przygnębiony, smutny, bez siły do życia, a jednak z jakąś wewnętrzną energią, którą dzieli się z innymi. Zraniony przez kobietę, a jednocześnie ufny. 

Moje przemyślenia

Tym razem moje przemyślenia nie będą dotyczyć poruszanych problemów, czy drugiego dna w historii. Po przeczytaniu Na lodzie miałam jedno przemyślenie: "Takiego końca się nie spodziewałam - ja się nie zgadzam!". A jednak po chwili w mojej głowie pojawiły się kolejne myśli. Mimo że historia mogłaby jeszcze trwać, to chyba dobrze że została zakończona w tym momencie. W chwili gdy emocje czytelnika są na maksymalnym poziomie, a zadowolenie z książki ogromne. Rzadko kiedy autorzy decydują się na takie zachowanie. Najczęściej, albo "usypiają" emocje czytelnika, albo kontynuują historię w kolejnym tomie. Tu autorka wyraźnie napisała, że kolejnej części nie będzie. A zakończenie... Zawsze można samemu napisać i podesłać autorce. Ciekawe czy myślała o podobnym ;)

Moja ocena

8/10 - bardzo dobra książka. Duży plus ode mnie na pewno za Toruń, za emocje i za bohaterów. Za polskość, która na samym początku rzuca się w oczy i gryzie, ale już po kilkunastu kartkach przestaje. Minus za ciężki początek. Początkowo historia wydawała się strasznie banalna, w dodatku napisana podobnym stylem do innej książki Pani Małgorzaty ("Zaskocz mnie"). Później nadal była banalna, ale... bardzo wciągająca. Już nie przeszkadzała polskość, nie przeszkadzał banał. Liczyli się bohaterowie i ich historia. Trochę denerwował mnie schemat, który już znam: dwóch narratorów (raz dziewczyna, raz chłopak), jeden bohater przeżywa love story, które w pewnym momencie zostaje zakończone, aż w końcu połączenie się dwóch bohaterów. Jednak zakończenie wbiło mnie w podłogę i mogę śmiało napisać, że całkowicie wynagrodziło wszelki schemat czy banał. 

Podsumowanie

Dla kogo jest ta książka? Dla wszystkich, którzy chcą spędzić przyjemny wieczór z książką. Dla osób lubiących konkretne postacie, konkretną historię, konkretne emocje. Ja mogę jedynie zdradzić, że mój egzemplarz już kursuje w mojej rodzinie, a pierwszą ocenę (bardzo pozytywną) zebrał od ... mojej babci :) Dlatego ta historia jest dobra dla wszystkich - bez względu na wiek :)  

Autor: Małgorzata Falkowska

Tytuł: Na lodzie

Liczba stron: 280

Wydawnictwo: Inanna

Data premiery: 15.02.2020

Bohaterowie: Lena, Krzysztof

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Inanna

Czytaj więcej »

"Dziewczyna, którą znałaś" Nicola Rayner

Cześć,

zapraszam Was na recenzję thrilleru Nicoli Rayner Dziewczyna, którą znałaś. Czy warto po nią sięgnąć? Czy powieść Nicoli trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony? Sami zobaczcie.

Zarys fabuły

Dziewczyna, którą znałaś to historia o zaginionej/zamordowanej Ruth. Dziewczynie, z którą nie wiadomo co się stało. Po prostu pewnej nocy wyszła i ... zaginęła. Pozostawiła jednak po sobie sukienkę, buty i... list. Gdy po 15 latach od pamiętnej nocy Alice zauważa Ruth w pociągu nie może uwierzyć w to co widzi. A właściwie w co widziała tylko przez chwilę, bo dziewczyna magicznie zniknęła z przedziału. Od tego czasu Alice walczy ze swoimi przeczuciami, wspomnieniami i... mężem. Nikt nie chce jej uwierzyć - nawet najbliżsi Ruth. W końcu gdy sama zaczyna wątpić w swoją poczytalność, siostra zaginionej otrzymuje Niunia i postanawia połączyć z Alice siły w śledztwie. Czy kobietom uda się wyjaśnić tajemnicę z przeszłości? Czy dowiedzą się, co się stało z Ruth?

Bohaterowie

Alice prawniczka specjalizująca się w sprawach rozwodowych, a do tego żona byłego parlamentarzysty Georga. Mężczyzna aktualnie porzucił życie polityczne na rzecz kariery telewizyjnej. Kobieta, która ma wszystko: idealnego męża, idealną pozycję w życiu i poczucie, że coś jest przed nią ukrywane. Wszystko to sprawia, że prawniczka zaczyna drążyć w przeszłości. Bohaterka, która prawie od razu przypadła mi do gustu i którą bardzo polubiłam. 
Naomi siostra zaginionej kobiety. Lesbijka, która od wielu lat walczy ze złamanym sercem oraz poczuciem straty. Gdy już za chwilę ma spełnić się jej i Carli marzenie, demony przeszłości ponownie wychodzą na wierzch. Dawna koleżanka jest przekonana, że widziała jej zaginioną siostrę, a dodatkowo ktoś przesyła jej Niunia. Kobieta stara się nie zwariować i wyjaśnić całą sytuację. 
Kim przyjaciółka Ruth z czasów studenckich. Dziewczyna, która zawsze musiała walczyć o uwagę mężczyzn, ale nie traktowała życia zbyt poważnie. Do momentu, w którym poznała Richarda. Niestety - okazała się to miłość nieodwzajemniona, a do tego zakazana. Kobieta, która ma w sobie wszystkie możliwe kobiece cechy i zachowania. Przyjaciółka, a jednocześnie wróg Ruth. Zdecydowanie nie polubiłam się z tą postacią, chociaż mam świadomość jak wiele takich kobiet jest w moim otoczeniu. 

Moje przemyślenia

Dziewczyna która znałaś jest książką, która pokazuje jak wiele rzeczy może nam umykać. Jak często ludzie potrafią wieść podwójne życie i wchodzić w całkowicie różne rolę. Ale także jak bardzo potrafią strzec swoich tajemnic i przeszłości. Jednocześnie jest to historia, dzięki której czytelnik zaczyna zastanawiać się czy wszystkie sprawy z przeszłości ma rozwiązane, czy wszystko zostało należycie zakończone. To opowieść o tym, że przeszłość potrafi wrócić do człowieka w najmniej odpowiednim momencie, i jeżeli nie jest zakończona może bardzo zamieszać w obecnym życiu.

Moja ocena 

5/10. Najtrudniejszy był początek. Dziwna forma narracji - raz w pierwszej osobie, a raz jako wszechwiedzący narrator. Po przestawieniu się na styl autorki było już całkiem z górki chociaż muszę przyznać że na początku gubiłam się w bohaterach i ich powiązaniach. A to wszystko za sprawą cięgle zmienianej narracji. Historia mnie wciągnęła, ale dopiero po połowie. A dokładniej gdy Alice i Naomi połączyły siły. Niestety... Zakończenie totalnie mnie zawiodło. Nie tego oczekiwałam po thrillerze. W dodatku uważam, że sam tytuł też nie jest trafiony. Czy są plusy? Całkiem ciekawa historia, która dobrze się czyta, ale uważam że potencjał został totalnie niewykorzystany. Taką historię można byłoby ubrać w inne zakończenie, w większą ilość emocji (tu mi ich totalnie zabrakło) i byłaby bomba. A tak jest... zwykła powieść, którą można, ale nie trzeba przeczytać. Żaden thriller.

Podsumowanie

Komu polecam? Osobom lubiącym spędzać czas z książką. Osobom lubiącym historie z tajemnicą i zagadką w tle. Osobom pełnoletnim :) Ale na pewno nie fanom thrillerów.

Autor: Nicola Rayner

Tytuł: Dziewczyna, którą znałaś

Wydawnictwo: WAB

Premiera: 26.02.2020

Liczba stron: 368

Bohaterowie: Ruth, Alice, Naomi, Kim

Za egzemplarz dziękuję grupie wydawniczej Foksal. 

Czytaj więcej »

"Ekorodzina" Magdalena Harnatkiewicz

Cześć,

bycie eko i bio stało się w ostatnich czasach bardzo modne. Wszędzie słychać o ekologii, o zagrożeniach dla Ziemi i klimatu, o segregacji śmieci czy o zdrowej, nieprzetworzonej żywności. Uważam, że warto dbać o środowisko, ale z rozsądkiem i umiarem. Nie zamierzam nagle zmieniać swojego życia czy przyzwyczajeń tylko po to, aby być eko lub zero waste. Nie chcę również zmieniać swoich przyzwyczajeń żywieniowych na poczet ogarniającego mnie bio. Z tego względu dosyć długo zastanawiałam się, czy Ekorodzina jest książką dla mnie i czy będę zadowolona z tej lektury. Z drugiej strony przecież nie zawsze trzeba zgadzać się z autorem i historią, którą on opisuje. Jakie w efekcie końcowym mam wrażenia po przeczytaniu Ekorodziny? Sami zobaczcie :)

Psst: książka od razu skojarzyła mi się z piosenką, którą ostatnio słucham razem z córką. Może i Wam się ona spodoba :) 

Fabuła

Ekorodzina to opowieść Ziemi o jej rodzinie, czyli układzie słonecznym. Czytając tę opowieść poznajemy Słońce, Księżyc, Merkurego, Wenus, Marsa, Jowisza, Saturna, Urana, Neptuna oraz Plutona. Ziemia przedstawia swoją całą rodzinę, a także opowiada o sobie i swoich mieszkańcach. Mówi o tym jak się czuje, dlaczego choruje i jak jej można pomóc. Dodatkowo omawia te najbardziej podstawowe tematy szkolne jak doba, pory roku czy zaćmienie.

Bohaterowie

Ziemia - główna bohaterka i jednocześnie narratorka. Planeta, którą każdy z Nas zna. W tej książce pojawia się jako planeta, którą pokocha każde dziecko: jest ciepła, sympatyczna, a jednocześnie dowcipna. Mnie skojarzyła się z ciocią lub babcią, do których mogę pobiec z każdym problemem, a one nie tylko wysłuchają, ale poczęstują przepyszną herbatą i domowym ciastem.

Moje przemyślenia

Tak jak na wstępie napisałam: nie jestem eko. Jak muszę to posegreguję śmieci, ale robię to z obowiązku, a nie z własnych chęci. Aż do teraz. Sposób w jaki pani Magdalena opisała Ziemię i jej problemy sprawił, że zaczęłam na wszystko patrzeć z trochę innej perspektywy. Zaczęłam zastanawiać się co JA mogłabym zrobić dla Ziemi i jak mogłabym jej pomóc. Postanowiłam zacząć od tych najprostszych czynności: segregacja śmieci czy ograniczenie używanego plastiku.

Moja ocena

8,5/10 - bardzo dobra książka. Książka Magdaleny Harnatkiewicz porusza bardzo ważny temat: nasza planeta i jej życie. Dodatkowo robi to w niezwykle ciepły i dowcipny sposób. Bohaterowie, którzy zostali powołani do życia nie mogą wywoływać innych uczuć niż... tylko dobre :) W trakcie czytania czytelnik zaczyna kochać Ziemię całym sercem i zaczyna zastanawiać się, co może dla niej zrobić, aby już nie chorowała. Dodatkowo ilustracje zdobiące powieść przyciągają oko, a dla najmłodszych na samym końcu niespodzianka: możliwość samodzielnego pokolorowania obrazków, które wcześniej były wydrukowane. Już nie mogę się doczekać, jak będę mogła przeczytać Ekorodzinę razem z córką, a to nastąpi niestety dopiero za kilka lat. Czy są jakieś minusy książki? Nietypowy format (kwadrat).

Podsumowanie

Dla kogo jest ta książka? Dla dzieci, które zadają dużo pytań o Ziemię i ekologię. Dla dzieci, które zaczynają naukę w szkole i zaczynają poznawać takie pojęcia jak: Ziemia, planety, pory roku. Dla wszystkich, którzy chcą żyć w zgodzie z naturą, ale w tym pozytywnym, racjonalnym znaczeniu.

Autor: Magdalena Harnatkiewicz

Rysowniczka: Marta Zawierucha

Tytuł: Ekorodzina

Wydawnictwo: Dlaczemu

Premiera: 20.11.2019

Liczba stron: 40

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Dlaczemu.

Czytaj więcej »